Jest to brazylijska sztuka walki, a właściwie sport walki, który wywodzi się od swojego japońskiego pierwowzoru oraz wykorzystuje techniki charakterystyczne dla zapasów, a też judo. Prezentowana sztuka jest nastawiona przede wszelkim na walkę w parterze.

Tradycyjne jiu-jitsu to sztuka walki, która służyła nie tylko do samoobrony. Zadaniem technik stosowanych w ramach tej sztuki było zniszczenie rywala i maksymalne ograniczenie jego możliwości kontrataku. W przypadku japońskiego pierwowzoru nie istniało coś takiego jak techniki zakazane. Jiu-jitsu tradycyjne obejmowało techniki, takie jak chwyty, rzuty, trzymania, dźwignie, duszenia, uderzenia, kopnięcia oraz atakowy na punkty witalne. Główną zasadą wszystkich systemów jiu-jitsu jest ustępliwość, która zdoła pokonać twardą siłę. Oznacza to, iż słabszy musi ustąpić rywalowi, dać się popchnąć bądź pociągnąć, tak aby zniwelować jego przewagę. Dodatkowo walka nastawiona jest na osiągnięcie maksymalnej skuteczności przy minimalnym wysiłku.

Historia brazylijskiego jiu-jitsu (BJJ)

Jiu-jitsu w odmianie brazylijskiej pochodzi od Jigoro Kano, który był sławnym mistrzem judo. Mistrz ten startował również w profesjonalnych turniejach zapaśniczych w wielu różnych krajach. Osiedlił się on w Brazylii, gdzie w 1919 roku uczył Carlosa Gracie stylu, który nazywał jiu-jitsu. Była to mieszanka judo i innych styli. Carlos otworzył pierwszą brazylijską szkołę jiu-jitsu w 1924 roku. Później sztuki tej uczył się brat Carlosa Helio i jego synowie. Rodzina Gracie oraz ich dyscyplina sportu zdobyła szerokie uznanie na całym świecie. W związku z tym BJJ jest także często określane mianem Gracie jiu-jitsu. Niektóre techniki (głównie związane z starciem w parterze) są wykorzystywane w bojowym systemie walki wręcz stosowanym w armii amerykańskiej.

Charakterystyka brazylijskiego jiu-jitsu

Jiu-jitsu w wersji brazylijskiej jest wszechstronnym systemem walki wręcz. Obejmuje on starcie w stójce, zwarciu i parterze. Podstawowe dwie formuły to walka w gi (kimono) i bez gi (formuła starcia na chwyty oraz techniki kończące). walka w ramach brazylijskiego jiu-jitsu koncentruje się na walce z jednym rywalem. zawodnik ma za zadanie przejęcie kontroli nad Oponentem poprzez zadanie mu bólu, który jest kontrolowany w ramach dźwigni. Pokonać można też rywala poprzez pozbawienie go przytomności w ramach duszenia. Obie techniki mogą również doprowadzić do zmuszenia rywala do poddania się. W standardowym brazylijskim jiu-jitsu stosuje się wiele różnych chwytów i dźwigni, natomiast nie są wykorzystywane ciosy. Jeżeli chodzi o uderzenia to są one ćwiczone przez wojowników mieszanych sztuk walki, którzy muszą wykazywać się dużą wszechstronnością (Royce Gracie wygrywał Pierwsze turnieje UFC). Jeżeli chodzi o treningi oraz szkolenia to osoby uczące się mają dostęp do różnokolorowych pasów oznaczających ich stopień zaawansowania. Tak jak w przypadku wielu japońskich sztuk, stopnie te posiadają nie tylko wartość informacyjną, ale także motywacyjną dla uczniów.